Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Ενα κάτι σμαραγδί [α]

1. Ενα κάτι
(στόν πατέρα μου)

Τώρα που δεν έχεις πια τι να κοιτάζεις
θέλω να σου στείλω ένα κάτι
Ν' ανοίξεις το φάκελο
κι αντίς για γράμμα
νάβρεις ένα κάτι σμαραγδί
Να το κοιτάς και ν' αποξεχαστείς
όλη μέρα
μέχρι τό σούρουπο.


2. Αναβολές

Μαζί με τόσα άλλα
Κουβαλώ και τις αναβολές μου
Τα "αύριο" , "κάποτε", "μετά"
Που ακόμα περιμένουν
Χειρονομίες και λέξεις
Που αιωρούνται ακόμα
Αισθήματα που δεν εκφράστηκαν
Κι όμως υπήρξαν
Και καταλήξανε τελείες
Σε άγραφα ποιήματα.

Κάθε φορά αναβάλλοντας
Φοβάμαι να ευτυχήσω.


3. Σιωπή

Η μάνα μου λες κι έχει πεθάνει
Θάρθεις; ρωτάει στο τηλέφωνο
και πριν της απαντήσω κλείνει
Κάθε φορά
κοιτάζει τα μαλλιά μου
και τα χέρια μου
επίμονα
μια τα μαλλιά μου
μια τα χέρια
και σωπαίνει
Κι είναι κυπαρισσί η σιωπή
κι αποκάτω σκύλος που γαυγίζει.


4. Ερωτικό

Βαστούσαμε σφιχτά στην παλάμη
μιά βέβαιη χαρά
Το διάστημα ανάμεσά μας
σύρμα δονούμενο
Τι παιγνίδι κι αυτό με τις λέξεις
τέλειο πιγκ-πογκ
Εκεί που σταθήκαμε
μαζεύω κάθε μέρα κυκλάμινα.


5. Πείρα θαλάσσης
στή Σοφία

Χάραμα κι η θάλασσα
πεθαίνει απ' ωραιότητα.
Στην έσχατη ασχήμια εγώ
επείγομαι
νερό να γίνω, κύμα,
να ματαιωθώ.
Καί βλέπω
μέσα στον όρμο
το γερό κορμί μου
να επιπλέει
κλαρί ανθισμένο
ροδακινιάς
να συμμαζεύει το σκόρπιο μου κεφάλι
κι ακέραιο το σώμα τώρα
ν' αράζει και να υπομένει
άλλος να ματαιώσει τη ματαιότητα.


6. Ασφόδελος

Σφρίγος ονείρου
Διάβηκε λειβάδια από σκιές
Διαπέρασε υπόγεια στρώματα
κι υψώθηκε μεταξωτός
χνούδι ζωής
μαντατοφόρος
Σε τόπους κοιμητήρια
κάτοικος κι εγώ
σ' άτεχνες σαρκοφάγους
σαρκοτρώγομαι
μα σε κρατώ μέσα στα μάτια μου
ασφόδελε
με τα μικρά αστεροειδή σου
ερωτανθέ
δραπέτη του θανάτου


7. Τα μπαλκόνια

Ταξιδεύουν ακουμπισμένοι στις κουπαστές
των μπαλκονιών
Ο ένας πάνω από τον άλλο
ο ένας πλάι ή και απέναντι στον άλλο
Ήρωες όλοι μαζί της ίδιας ιστορίας
Το σενάριο τούς θέλει πρόσωπα βουβά
μέχρι το τέλος καθηλωμένους
στις κουπαστές των μπαλκονιών
να περιμένουν τις εντολές του σκηνοθέτη
Ενός-ενός κάποια στιγμή
ο ρόλος του τελειώνει
Τα μπαλκόνια ολοένα ελαφρώνουν
Κάποτε κρέμονται άδεια κλουβιά
- Τι γίναν οι ήρωες;
- Όταν τελειώσει ο ρόλος σου, θα μάθεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια: