Αγιογραφία (Παναγία)
Στόν πόνο Σου
τον πόνο μου γυμνάζω
να τον αντέχω.
Πώς
στ' αναμμένα κάρβουνα
να χορέψω
Αναστενάρης.
Ζωγράφος
Στόν κήπο
σε περπάτησα ψυχή μου
γλυκά τρυγώντας χρώματα
και χάρη.
Κι όλα τ' αφήνω εδώ:
Του ονείρου μου αστραπές
Νιότης δοξάρι.
Εσύ
α.
Καντήλι εντός μου καις
ήμερο φως
στην ορφάνια της νύχτας
γλυκασμός.
β.
Περβόλι σ' έχω γύρω μου
κι ας λείπεις
Παιδιά
Νιότη πώς τρέχεις;
Όμορφη λύπη...
Μα σε κρατώ
φρέσκο μπουκέτο
στης ζωής το πέτο.
Καραβόμυλος
Νερά της μνήμης θολερά
Δεντροστεφανωμένα
Υγρής ζωής ώ μυστήριο!
Τριαντάφυλλα
Ένα λουλούδι αρκεί...
Δάκρυ να στάξει ο κόσμος
Ροδοπέταλο.
Φισκάρδο
Τέτοια μιά χάρη
Να μού δοθεί στο τέρμα
Του ταξιδιού μου.
Λιμάνι
Έκπληκτη μνήμη...
Εγώ με τον πατέρα
στην προκυμαία.
"Στάσου βρέ ναύτη
μη σπρώχνεις τη βάρκα"
στέναζε
"Στάσου βρέ ναύτη
νά 'ρθω κι εγώ".
Καράβι στην τρικυμία
α.
Το μέσα χάος
σαν πέλαγος
γερό σκαρί γυρεύει.
β.
Ψυχή
στήν άγρια θάλασσα
δείξε την αντοχή σου.
