Κούκλα
Τήν ἤθελα γλυκειά
νά μ' ἀγαπάει
σάν δροσοστάλα νά γλιστρᾶ
κι ἡ μέρα μου ν' ἀνθίζει.
Νά μή γερνᾶ
Νά μή λυγάει
Νά μήν κλαίει
Νά 'χω μιά κόρη ἀπίστευτη
σάν κούκλα.
Ἐλιές
α.
Ἅρπα παμπάλαιη
μελωδεῖς
κι ὁ φόβος - λάδι ρέει.
β.
Ἑσπερινοί τῆς μνήμης μου
Ἀσημοκαπνισμένοι.
Κοντογεννάδα
Σέ κακοτράχαλη πλαγιά
βγαίνεις Κυρά σεργιάνι
σέ ἀγκαλιάζει ὁ οὐρανός
μά ὁ κάμπος δέ σέ φτάνει.
Παλιά σπίτια
α.
Χρῶμα τό χρῶμα ξόδεψα
ν' ἁρπάξω τήν ψυχή σου
σέ τόνους μώβ μοῦ δόθηκες
στέγη τοῦ Παραδείσου.
β.
Βήματα ζωηρά...
Λικνίζονται σ' ἕνα ταγκό
καί σβήνουν
ἥσυχα
τρυφερά
ὑποταγμένα στοῦ ρυθμοῦ
τήν τελευταία νότα.
Μονοπωλάτα
Ἀνηφοριές - κατηφοριές
κι αὐλές χαριτωμένες
κι ἡ ἐκκλησιά - Παράδεισος
στό χάρτη τῆς καρδιᾶς μας.
Στίς ὀμορφιές ν' ἀνοίξουμε
πάλι τήν ἀγκαλιά μας.
Νεοκλασσικό
Τώρα θά σύρει
τήν κουρτίνα ἡ κόρη
κι ἀπό τίς γρίλιες
ἄγρια λάμψη
θά ξαναφέξει τοῦ ἔρωτα.
Λίγες ἀκόμη νότες
σιγανές
σάν νά πατοῦν στά νύχια
καί τό μπαλκόνι
πάλι ἀπόψε θά ὀργώσει
τό στερέωμα.
6 σχόλια:
Δεν την ξέχασα ποτέ την αγαπημένη μου φιλόλογο. Αυτή με έκανε να αγαπήσω τον Όμηρο και την αρχαία ελληνική γραμματεία, αυτή ήταν η αιτία για το απερίγραπτο δέος που νιώθω ακόμα για τον Καζαντζάκη, αυτή μου άνοιξε την πόρτα στον κόσμο του Καβάφη...Την σκέφτομαι κάθε μέρα, σκέφτομαι αυτά που μας έλεγε, τις μεγάλες συζητήσεις στην τάξη και εύχομαι να την ξανασυναντήσω μια μέρα.
Με μια φλόγα ρομαντική κι ωστόσο
προσγειωμένο το μεράκι των λέξεων μες την πραγματικότητα..
που έγινε ποίηση- για να υπάρχει!
Την καλημέρα μου!
Αγαπητέ Christo καλησπέρα και συγγνώμη για την τόσο... αργοπορημένη απάντηση. Θα μεταβιβάσω το σχόλιο στην ΜΜ και θα λάβετε απάντηση σύντομα.
Σας ευχαριστώ
Άλλο ένα συννεφιασμένο πρωινό στο ιατρείο να διαβάζω κάποιο από τα ποιήματά της. Είναι σα να τη βλέπω...Ήρεμη, χαμογελαστή μέσα στην τάξη.
Λοιπόν Νατάσα μια τέτοια κόρη που περιγράφει στο ποίημά της έχω εδώ και εφτά χρόνια...Την λένε Κατερίνα.
Δημοσίευση σχολίου